Maatche (goedemorgen) allemaal,

Het is wel weer tijd voor een nieuw verhaal vond ik. Deze keer niet over een of andere reis die ik gemaakt heb, maar over mijn dagelijkse leven hier. Daar had ik nog niet echt wat over geschreven en ik kreeg een paar keer de vraag of ik dat kon doen, dus bij deze. Ik heb het steeds over ‘wij’ en ‘ons’, daarmee bedoel ik dus de Zweedse meisjes.

Zo ziet een normale dag er ongeveer uit voor mij:

6.00u: de wekker gaat. Ik ben eigenlijk altijd al wakker dan, laatst al om 4.30u (heel fijn).

6.15u: we gaan naar achter, waar ze de kinderen aan het wassen zijn. Wij helpen door ze in te smeren met crème en ze aan te kleden. Soms moeten we de kleintjes daarna even helpen met eten. Hun ontbijt bestaat meestal uit een bepaalde pap en wat koekjes om erin te dopen.

6.50u: onze taak zit er even op en we gaan zelf ontbijten, altijd brood (heb laatst boter gevonden, van Blue Band nog wel!) en thee.

7.15u: even tandengepoetst, daarna weer naar achteren om te helpen de kleintjes hun schooluniform en schoenen aan te doen. De oudere kinderen zijn dan al vertrokken, meestal gaan ze rond de tijd dat wij gaan ontbijten.

7.30u: Ceecee en ik brengen de 3 kleinsten naar school, Emma & Jennifer & Ellie (het oudste meisje hier, die niet naar school gaat helaas) brengen de iets oudere kinderen weg.

7.50u: Weer thuis. Het verschilt een beetje per dag wat ik dan doe. Meestal wat dingen uit het volgende rijtje: kinderbordjes afwassen/Ellie helpen met de was/’gewone’ afwas doen/mijn eigen was doen (gelukkig is 1 keer per week voldoende)/internetten/lezen/reisdagboek bijschrijven/muziek luisteren/naar het centrum om wat te kopen of foto’s te uploaden in het internetcafe/lunchen.

14.30u: De kinderen van school halen, meestal doe ik weer de kleinsten maar soms doet de tweeling dat en dan ga ik mee om de anderen te halen; die zijn denk ik een jaar of zes/zeven.

14.50u: We zijn weer thuis, de kinderen krijgen hun eten en meestal ga ik dan douchen, want zo op het midden van de dag is het heel erg warm, en het is hier altijd stoffig dus dan is het ook wel nodig.

Wat ik daarna doe verschilt ook een beetje per dag; bij de kinderen zitten/internetten/slapen (als ik een slechte nacht heb gehad ;)), Ellie helpen met koken door bijv de tomaten te snijden.

Rond 17u (kan ook een uur eerder zijn natuurlijk) gaan ze de kinderen weer wassen, soms vragen ze mij of ik wil wassen maar meestal hoeven wij ze alleen maar weer in te smeren en aan te kleden.

Meestal rond een uur of zes krijgen de kinderen hun avondeten en is dat van ons ook (bijna) klaar. Na het eten gaan we dan naar de tv-kamer waar de meeste kinderen al zitten. Vanwege de Africacup keken we vaak naar voetbal, maar dat is nu afgelopen. (Voor de geinteresseerden: Ghana is vierde geworden, had eigenlijk meer van ze verwacht maarja). Het is niet zo dat iedereen heel braaf en stil zit te kijken hoor, meestal zijn we ook met ze aan het spelen terwijl de kleintjes inmiddels op de grond liggen te slapen. Gezellig chaotisch dus. Laatst kwamen een paar van de oudsten met een spel aanzetten, het lijkt heel erg op mens-erger-je-niet. Ze vonden het erg leuk als ik meedeed omdat ik steeds verloor, maar gister ging het eindelijk een keertje goed! ;)

Om 20.30u zijn we vaak wel moe en gaan we naar bed; de (oudere) kinderen gaan geloof ik om 21u. Snap niet hoe ze dat kunnen, want zij staan al om 5 uur op..

Jullie zien wel, het valt heel erg mee met hoe hard ik moet werken; jullie werken allemaal een stuk harder denk ik ;)

Ik zal meteen ook maar even wat vertellen over wat er hier allemaal normaal is maar wat wij in Nederland niet zo kennen. Het belangrijkste is toch wel het geloof. Overal kom je het tegen. In deze region (maar ik geloof sowieso in heel Ghana) vind je vooral christenen, er zijn ook moslims en aanhangers van traditionele Afrikaanse geloven maar dat zijn kleinere groepen.

Kerken vind je overal; de gebouwen zijn wel anders natuurlijk, niet zo groot als bij ons en ook niet met torentjes. Er zijn hier miljoenen mini-winkeltjes, soms staat er iets op als ‘Grace of God-shop’. Op de ramen van taxi’s staan vaak teksten, die soms ook een religieuze boodschap hebben (Thank you Jesus, bijvoorbeeld). Op tv heb ik al heel wat shows voorbij zien komen waarbij de pastoor de duivel ging uitdrijven bij mensen. Dan riep hij iets in de trant van: “I command you, OUT, OUT, OUT! En die mensen lieten zich dan op de grond vallen, soms schreeuwend, lagen daar even te kronkelen en even later waren ze dan genezen. Een keer spuugde iemand een heleboel uit, daar werd op ingezoomd (toen we zaten te eten, lekker dan) en dat was dan de duivel die zijn lichaam verlaten had. Heb ook een keer een interview gezien met iemand die elke dag een paar markeerstiften at en volgens eigen zeggen met Gods hulp was afgekickt. Ik had natuurlijk die periode dat ik me steeds niet goed voelde. Toen het weer wat beter ging, zeiden ze ook: “Oh good, thanks to the grace of God“. Afgelopen zondag zou iedereen naar de kerk gaan natuurlijk, maar om wat voor reden dan ook bleven ze toch thuis (terwijl ze allemaal hun mooiste jurk/pak/overhemd enz aan hadden). Toen hadden we een soort eigen kerkdienst, een van de oudere jongens ging preken (was wel half grappig bedoeld) en verder gingen ze bidden en heel veel liedjes zingen. Over liedjes gesproken, alles wat ze hier zingen is gospel. Toen de kinderen me zagen met mijn mp3 waren ze natuurlijk wel geinteresseerd, maar ik kreeg al snel de vraag of ik er ook gospelmuziek op had staan (waarop ik ze moest teleurstellen). Ellie vindt het leuk om vragen aan ons te stellen en dan steeds te zeggen: waarom? Zo vroeg ze aan Jennifer (die half Filippijns is, dus lichtgetind): waarom heb jij donker haar? Omdat mijn moeder donker haar heeft. Waarom heeft jouw moeder donker haar? Omdat ze van de Filipijnen komt. Waarom komt ze daarvandaan? Omdat haar moeder daar geboren is. En zo ging het nog een tijdje door. Toen vroeg ze weer: waarom heb jij zwart haar zoals mij? Toen zei Jennifer: omdat mijn moeder me dat gegeven heeft. En om die opmerking lacht Ellie nu nog steeds, toen ze het aan Ceecee vertelde moest die ook lachen. Je hebt donker haar omdat God dat natuurlijk aan je gegeven heeft, niet je moeder! Ze vinden niet-christenen geloof ik nogal onwetend (misschien zelfs dom?). Ceecee zei laatst dat de wereld binnenkort waarschijnlijk tot een eind komt, omdat er steeds meer ongelovigen/andersgelovigen komen. En die gaan allemaal naar de hel natuurlijk. Het is echt interessant om erachter te komen hoe zij alles zien, alleen moet ik wel zeggen dat er bij hun geen enkele ruimte is voor iets anders dan hun eigen geloof/ideeen. Ik snap nog steeds niet hoe ze het vele slaan en hun geloof kunnen combineren, want Jezus was behoorlijk vredelievend toch?

Als ik het toch over slaan heb; zondagavond ben ik behoorlijk geschrokken. We zaten in de tv-kamer toen Momma binnenkwam (ze komt daar bijna nooit) met een aantal van de stokjes die ze hier gebruiken om te slaan. Eerst zei ze behoorlijk boos iets in Twi, dus dat konden wij niet verstaan. Daarna zei ze: “Sorry, but I have to do my job”. Ik had haar nog niet eerder zien slaan, en ik hoop dat dit de eerste en laatste keer is dat ik dat zie. Ze sloeg de jongens een paar keer met de stokjes op hun rug; echt heel hard. Je horde het ‘woesh’ geluid, als jullie begrijpen wat ik bedoel. Een van de jongens moest huilen en wilde eerst niet opstaan, ik zat vlakbij hem en durfde er niet eens naar te kijken. Nadat ze hem geslagen had ben ik de kamer uitgelopen, ik kon het niet meer aanzien. Wat zij doet is gewoon lijfstraffen geven, dat kan je echt geen ‘opvoedende tik’ meer noemen. Later bleek dat ze hen geslagen had omdat hun kamer niet netjes was of zoiets dergelijks. Hoop dat ik dat niet nog een keer hoef mee te maken, en vooral dat ze gauw stoppen met al dat slaan! Het kan nog erger; van een Fins meisje dat we tijdens onze rondreis ontmoet hadden hoorde ik wat zij had meegemaakt. Ze werkte op een school voor straatkinderen, de leraren waren vroeger zelf ook straatkinderen geweest en waren helemaal niet opgeleid voor dit werk. Maar ze moeten na de middelbare school iets voor de maatschappij doen, om het zo te zeggen, en een van de opties is om dan leraar te worden voor een jaar. (Ex)Straatkinderen hebben natuurlijk een heel hard leven achter de rug, dat ze jammer genoeg doorgeven. Toen een jongen uit haar klas opstond, volgens de leraar zonder toestemming, moest hij op zijn knieen gaan zitten. Vervolgens sloeg de leraar hem met een stok op zijn adamsappel. Echt om misselijk van te worden. Dat Finse meisje barstte toen in huilen uit en riep dat hij moest ophouden, maar hij lachte haar gewoon in haar gezicht uit. De kans is denk ik groot dat die straatkinderen zelf zo ook worden, dus ik vraag me af hoe lang dit nog door zal gaan..

Hier laat ik het even bij, de volgende keer heb ik vast weer wat leuks te vertellen ;)

Liefs Krista