Hello hello!

Aan de titel kunnen jullie het al zien: ik ben er weer even lekker uit geweest! Wel iets korter dan ik gehoopt had helaas. Het plan was om dinsdag te vertrekken en zondag weer naar huis te gaan. In die dagen zouden we verschillende strandjes gaan bezoeken. Maandag gingen we dus ijverig aan de slag om al onze kleren te wassen, maar nee.. Het regenseizoen is begonnen, en dus waren we nauwelijks klaar met onze was toen er een bak water naar beneden kwam. Hier zouden ze zeggen: “ God is blessing you”. Pita en ik zagen het toch niet zo positief, maar de kinderen waren blij, want zo konden we lekker nog niet weg bij ze! ‘s Avonds waren de kleren namelijk nog niet droog (het had van 10-14u geregend), en met natte kleren kan je natuurlijk niet op reis. Goed, dan gaan we wel op woensdag weg. Dat werd ‘m ook niet; mijn maag was onrustig en ik had wat hoofdpijn. En als je dan eerst 7 uur moet reizen is dat niet heel fijn, dus okee, dan maar donderdag (wat de kinderen ook niet erg vonden natuurlijk). Donderdag hield niets ons meer tegen, dus hoppa, die trotro in! In Kumasi trakteerden we ons op de luxe bus (die ook heel toepasselijk ‘VIP’ heet). Misschien iets te luxe; de stoelen waren heerlijk comfortabel maar de airco stond behoorlijk hard. “Wat is het hier fris!” zeiden we tegen elkaar. Toen zagen we dat het binnen 25 graden was. Hmm, dat wordt nog wat als ik over 6 weekjes weer in Nederland ben.. Als jullie dan iemand rond zien lopen met een sjaal en muts terwijl het 25 graden is, ben ik dat dus ;)

Rond 15.30u kwamen we aan in Cape Coast. Twee vrijwilligers van Pita’s introductieweek zouden ook een paar dagen in Cape Coast verblijven, dus na ingecheckt te hebben bij een guesthouse gingen we met hun bij een beach resort zitten. Cape Coast is tot nu toe de meest toeristische plek waar ik geweest ben (hoewel de blanken nog steeds heel erg zwaar in de minderheid zijn hoor). Maar de voordelen daarvan waren dat we niet zo nadrukkelijk nagestaard werden als normaal gesproken, en dat ze ook ander eten hadden dan die vieze fufu en banku! Dus ja, ik heb genoten van een pizza en zelfs kleine pannekoekjes! Jullie begrijpen, ik was helemaal gelukkig. Rond 22u liepen we terug naar het guesthouse (wauw wat laat, normaal lig ik om 20.30u al te snurken!)(hoewel, ik weet eigenlijk niet of ik snurk, maar in ieder geval ben ik dan zo goed als in slaap).

De volgende dag zoude we bij het guesthouse om 7u een ontbijtje kunnen krijgen (dat hadden we 2 keer nadrukkelijk gevraagd). Je voelt ‘m al aankomen, er was niemand. Na een kwartiertje gingen we toen toch maar ergens anders wat eten, want we hadden een vol programma vandaag. Met nog een Nederlander die we in Cape Coast ontmoet hadden, wilden we eerst naar Kakum National Park (was ik al eens geweest, dat is een park met een soort touwladderbruggen door de bomen, wel heel gaaf), en toen naar een verborgen grot. We huurden daarvoor een taxi af (hoewel we ons bleven afvragen of hij ons wel goed begrepen had toen we hem onze plannen voorlegden). Gezellig met zn viertjes op de achterbank gepropt en die andere Nederlander (Hans) voorin. Bij Kakum aangekomen konden we redelijk snel (met een bejaardenclub) naar de bruggen toe. Wel heel gaaf, je kunt de grond niet eens zien! (zo hoog was het nou ook weer niet hoor, maar je ziet in plaats van de grond, de toppen van kleine bomen). Toen we klaar waren bracht de taxi ons (na meerdere keren de weg te vragen), naar het dorp met de verborgen grot. Er werd ons verteld dat we eerst met de taxi naar de car park moesten, daarna wandelen naar de grot, dan wandelen naar een riviertje, daar met de kano terugvaren naar de car park en dan weer met de taxi naar huis. De gids propte zich naast Hans op de passagiersstoel voorin (we vroegen hem of het beviel; hij antwoordde dat ie nog nooit zo dicht bij een man had gezeten). Aangekomen bij de car park: gewoon een plek met wat minder planten en een houten bordje dat aangaf ‘car park’. Maargoed, op naar de grot, de taxichauffeur kwam met ons mee. Het was ruim een km lopen, gelukkig scheen de zon niet zo dus was het best wel uit te houden. De gids vertelde dat men de grot als heilig zag (hij wist niet echt waarom) en dat die rots daar altijd al geweest was. Op de vraag hoe die rots daar dan gekomen zou zijn (zelfs onze hunnebedden uit Drenthe warden erbij gehaald) kon hij ook geen antwoord geven. Daarna mochten we de rots op klimmen; maar na een halfslachtige poging haakte ik toch maar af. Je moest je aan een soort dikke lianen omhoog trekken en tegelijk lopen, want de rots ging recht omhoog. Ik vond het al wel spannend toen ik het zag; nadat ik een soort van poging had gewaagd haakte ik toch maar af. Ik vertrouwde mijn armspieren niet genoeg om het nog een keer te proberen en zag ook niet helemaal voor me hoe ik weer naar beneden zou moeten komen. Toen de rest weer naar beneden kwam geklommen (of kan dat niet als je naar beneden gaat?), liepen we naar de rivier toe. Daar aangekomen zei onze gids dat we toch maar niet met de kano terug moesten gaan naar de car park, want het had nog niet veel geregend, en met die rotsen onder water zou de kano dan kunnen kapseizen. Dat had hij niet vantevoren kunnen bedenken blijkbaar, hij had ons gewoon beloofd dat het kon, terwijl hij dus helemaal niet wist of het water wel hoog genoeg zou kunnen staan. Na een tijdje onderhandelen (ook met de jongens die vaarden, die er nog een Cedi per persoon bij rekenden) gingen we toch met de kano richting car park. Wat een tocht! We zaten met 8 man in een kano, wat dus gewoon teveel was. Het water kwam net 5 cm onder de rand van de kano uit, dus een keer te veel wiebelen en de kano zou vollopen of omslaan. Misschien had ik die pizza gisteravond beter kunnen overslaan, dacht ik nog. Vervolgens zat er een klein gaatje in de kano, waardoor er steeds water inliep (wat Pita er steeds uitschepte met een kapot flesje, dweilen met de kraan open dus). En ja hoor, steeds kwamen we weer tegen rotsen onder water aan, waardoor de kano ging wiebelen, wij onze tassen boven ons hoofd hielden in de hoop dat we onze camera dan zouden kunnen redden, en de voorste jongen er weer uitmoest (nog meer wiebelen) om de kano erover heen of erlangs te duwen. Je zag de gids kijken: ik had het toch gezegd, stelletje domme blanken. Hij zat er ook niet heel relaxed bij, want hij had geen zwemvesten bij zich (die was ie vergeten in de taxi, tijdens de wandeling naar de grot kwam hij erachter maar wij verzekerden hem dat we allemaal konden zwemmen). Ik weet niet of ie zelf niet kon zwemmen of dat ie zich toch verantwoordelijk voelde, maar hij was er duidelijk niet blij mee. Toen begon het ook nog eens te regenen, waardoor ik bang was dat alles alsnog doorweekt zou raken (maar dat was gelukkig niet het geval, de regen zette niet door en al snel bereikten we land). Het was nog een stukje lopen naar de auto, daarna reden we terug naar het beginpunt, zetten de gids af (letterlijk he, figuurlijk natuurlijk niet) en vervolgden onze weg naar Cape Coast. Uiteindelijk hebben we de chauffeur omgerekend zo’n 10 euro per persoon gegeven (eigenlijk hoefden we nog minder te betalen, maar we hadden een beetje medelijden met hem). Soms zijn de prijzen echt verbazingwekkend hier, van 9-16u een taxi ter beschikking hebben en dan nog minder dan 10 euro kwijt zijn. In Nederland kan je voor dat geld net de hoek van de straat bereiken..

Eenmaal terug bij het guesthouse verlangde ik enorm naar een douche! Die was er ook, alleen kwam er geen water uit (net als vanmorgen, toen heb ik me gewassen met een half flesje drinkwater dat ik nog had). Dus toen maar met een emmer, best leuk voor af en toe maar ik ben toch wel blij met onze normale douche thuis J ‘s Avonds met z’n allen weer bij het strandtentje gegeten, en lekker genoten van een cheeseburger met frietjes en live muziek en dans! Heel gaaf om te zien, en grappig dat de mannen hier beter dansen dan de vrouwen, het tegenovergestelde van Nederland! (ik hoop dat ik hiermee niemand beledig haha).

De volgende dag vertrokken alle andere andere vrijwilligers (de een om 5 uur ‘s ochtends, de andere twee rond 13u). Wij besloten lekker souvenirwinkeltjes te bekijken, even een duik in zee te nemen en verder lekker bij het ‘resort’ te lezen en gewoon te genieten. Was ook een heel geslaagde dag! ‘s Avonds weer heerlijk gegeten, en toen het laatste nachtje in het guesthouse. ‘s Ochtends om 4u rolden we ons bedje uit en gingen we met de trotro weer terug naar het weeshuis.

Ik denk dat jullie wel even moeten bijkomen na het lezen van dit (hopelijk niet te) lange verhaal.

Voor een kortere versie, ga naar: www.pita.reismee.nl

Tot snel!

Liefs Efia (mijn Twi-naam, voor iemand die geboren is op vrijdag)