Hoi lezers,

Tadaaa, weer een verhaaltje. Deze keer is er niet heel veel gebeurd, dus dacht ik: laat ik eens een algemeen beeld van Ghana voor jullie schetsen. Vergeet niet: wel gezien vanuit een obruni!

Sociaal: Bijna elke Ghanees heeft wel een mobieltje. Het geluid daarvan staat heel hard en hun ringtone is het liefst iets dat met geloof te maken heeft. Meestal gaan de gesprekken nerggens over, uiteindelijk kom je niet veel werten dan dat het goed met ze gaat. Familie is heel belangrijk voor ze, zezijn daar ook enorm trouw aan (behalve als een familielid gek is, dan wordt diegene meestal verstoten).Als ik het toch over familie heb: grote gezinnen zijn de trend, 1 of 2 kinderen is echt te weinig.Je kunt eer daarom maar beter vroeg mee beginnen (ik heb al meerdere keren de vraag gehad of ik kinderen had of getrouwd was, terwijl ik ze verteld heb dat ik pas 19 jaar ben. De kinderen moeten hier al vroeg meehelpen; water halen, helpen met koken, op kleine broertjes/zusjes passen, brood halen.. Bi ons in het weeshuis begint dat vanaf een jaar of acht, negen.

Geloof: jullie weten intussen wel dat geloof hier heel belangrijk is. Voor dechristenen houdt dat het volgende in.Elke zondag naar de kerk (3 uur lang, of 2 uur en dan eventueel nog een uur zondagsschool; leren over het geloof). Alles is dankzij God (how are you? I'm fine, thanks to the grace of God). In de kerk, als de pastor bijvoorbeeld aan het preken is, hoor je de mensen ook reageren op wat hij zegt (aha, uhu, yes, oh Jesus, amen enz). Het grootste deel van de liedjes hier gaat over God of Jezus, denk wel 80 tot 90 procent. Liedjes over de liefde worden echt niet gewaardeerd! Als iemand ziek is, wordt er voor diegene ebeden en veel tv-programma's gaan over het geloof (alsof er bijna alleen maar EO bestaat, geen rtl5 enz ;)). De Bijbel vinden ze helemaal te gek en het is hip om heel gelovig te zijn.

Voedsel: De gemiddelde Ghanees eet eenzijdig, er zijn een stuk of 7 gerechten om uit te kiezen, waarvan de bereiding vaak redelijk lang duurt (soms zelfs een paar dagen). Nauwelijks groente of vlees, wel vaak vis. Fruit houden ze ook van! (het is nu mangoseizoen, zooo lekker zijn ze hier!). Voor bijna alles wordt een flinke scheut frituurolie gebruikt (zelfs om bananenchips te maken of kleine stukjes brood, of voor ons noodles). Voor hun brood gebruiken ze geen beleg, wat een verrassing ;) Je kunt echt alles per stuk kopen, of het nou om een ei, kauwgompje of pake koekjes gaat. Afdingen kan iedereen, want behalve bij een supermarktketen en het tankstation zijn er geen vaste prijzen. (ik ben er nog steeds niet goed in, omdat ik geen idee heb wat nou een goede prijs is voor hier).

Uiterlijk: Vrouwen vanaf een jaar of 35/40 (als ik ze tenminste goed inschat, dat is hier nog best moeilijk) zijn wat steviger, dat wordt ook mooi gevonden door hen. Voor de mensen onder de 35 is slank nu toch wel meer het ideaal. Toch hebben ook zij wel een behoorlijke Afrikaanse kont! De mannen zijn eigenlijk allemaal flink gespierd, dat zie ik bij de jongens van 12 jaar al in ons weeshuis. Niet zo gek ook, zij doen toch veel zwaar werk. De vrouwen hebben hebben vooral gespierrde armen, dat heb je wel nodig om de meeste Ghaneze gerechten te bereiden. Ze hebben opok allemaal het idee dat blanken zwak zijn (vergeleken met hun klopt dat wel ja), en dat we niks aankunnen. Ze zijn ooksnel bezorgd om je en voelen zich heel verantwoordelijk, wat toch wel heel lief is. Momma wilde Pita en mij niet met zn tweeen de kinderen laten ophalen uit school, stel je voor dat iemand ons zou beroven (waarschijnlijk staan er dan meteen 10 Ghanezen om je heen die je helpen de dief te pakken maargoed). Ze dragewn veel fleurige kleding (mooi bij hun huidskleur), alleen voor bbegrafenissen gaan ze meestal helemaal in het zwart. Tot een jaar of 22 moeten meisjes huin haar heel kort hebben voor school (gemilimeterd), daarna gebruiken de meeste vrouwen pruiken of extensions.

Algemeen: Ghanezen zijn spontan en uitbundig (misschien dat ze daarom negatief denken over Chinezen bijvoorbeeld, die staan er om bekend dat ze eerder het tegenovergesttelde zijn toch?). Ze kunnen heeeeeel goed dansen, de jongens beter dan de meisjes (tegenovergestelde van Nederland haha).Ze hebben enorm veel geduld als ze bijvoorbeeld in de trotro zitten, maar heel weinig geduld als het om hun kinderen gaat. Ik vind dat ze kinderen vooraal negatieve aandacht geven. Het is wel altijd; doe dit, breng me dat, waaom heb je dat niet gedaan? Maar nooit: wat zie je er mooi uit, wat knap van je, of gewoon een knuffel geven. Ik hoop maar dat dat snel verandert. Ze klagen echter nooit, en kunnen keihard werken (van 's morgens 5 uuur tot 's avonds 21u, geen probleem). Ze zijn heel trots op hun afkomst, ze denken volgens mij dat wij ook allemaal donker van huidskleur willen zijn. Voetbal vinden ze helemaal geweldig (wat ik wel snap haha). Zelfs daarin komt die trots terug: hun nationale voetbalelftal heet 'black stars' en van de vrouwen black princesses'. Daarbij steekt 'Oranje' toch wel magertjes af... Ze hebben heel veel respect voor ouderen, meer dan bij ons. 'Alsjeblieft' en 'dankjewel' kennen ze eigenlijk niet, ze delen vooral bevelen uit ;). Ze zijn tevreden met wat ze hebben en delen altijd. Als 1 van de kids een koekje heeft krijgen de anderen ook wat (hoewel dat dan alleen maar kruimels zijn maar het gaat om het idee). Ze gebruiken altijd hun rechterhand (links is voor de wc) en zeggen zelfs sorry als ze je toch iets met links moeten geven omdat dat echt niet anders kan.Ze spreken wel 'zeikerig Engels' (Pita's woorden, zo praat ik nu dus ook..). Vaak kennen ze maar 1 Engels woord voor iets (koekjes is biscuits, als je cookies zegt snappen ze je niet, zelfde geldt voor snoep, dat is toffee, wat candy is weten ze niet). Dit lijkt me wel weer genoeg info, volgende week is de overhoring ;)

Hoop dat ik jullie een beetje meer een beeld heb kunnen geven van dit o zo warme land. Als u nog vragen heeft hoor ik het wel.

Heeel veel liefs!